مگر داشتن یک پست ریاست و مدیریت در هر حوزه ای از جامعه چقدر ارزش دارد و چقدر می تواند وجهه و وزنه یک فرد را بالا ببرد که ارزش داشته باشد اینقدر برای نگهداشتن آن تلاش کرد و وقت گذاشت؟!

بودن خوب است البته به شرط مفید بودن به شرط کارآیی داشتن و به شرط شوق و انگیزه خدمت و اثر بخشی داشتن. اما نه بودن صرفاً برای داشتن  پست و صندلی ریاست را در اختیار داشتن و با آن پز دادن....!

واقعا ارزش و اهمیت یک پست مدیریتی چقدر است که یک فرد خود را به آب و آتش می زند و همه اصول و قواعد را زیر پا می گذارد ، جامعه را ملتهب و پریشان می کند ، تا آن را برای خود نگه دارد؟!

آیا ارزش دارد دست وپا زدن برای نگهداشتن خود در پست ریاست به قیمت لگد مال کردن همه ارزش های اجتماعی و انسانی !

به قیمت زیر پاگذاشتن همه اصول اخلاقی و جوانمردی؟!

چرا باید یک نفر بخاطر حفظ موقعیت  خود ، برای جامعه اش  اینقدر هزینه بتراشد و مشکل  ایجاد کند ؟!. یک انسان باید به چه مرتبه و درجه ای از خودکامگی و خود  برتر بینی رسیده باشد که منفعت خود را بر منافع کلان جامعه و مردم یک شهر ترجیح دهد؟!

چگونه است یک نفر حاضر است همه فرصت  های کارو تلاش و خدمت برای جوانان و سربلندی یک شهر را بسوزاند و تلف کند به صرف اینکه می خواهد یک کرسی  مدیریتی  را برای خود نگه دارد و به واسطه و پشتوانه  آن در جای دیگری کرسی  بگیرد....؟!

و میدانیم و می دانید در وضعیت کنونی جامعه ما هم که متاسفانه راه  و ابزار این کار الی ماشالله وجود دارد !

این خود خواهی و خود کامگی امروز بشر که نمونه های زیادی از آن را متأسفانه در جامعه امروزمان می بینیم ناشی از چیست؟ و مهم تر اینکه چرا در کمال تاسف جامعه نیز در برابر آن تسلیم می شود و با همه علم و آگاهی که نسبت به آن دارد به آن تن می دهد؟!

شاید امروزه بیش از آنکه  باید بر شخصی که این راه را میرود  تأسف خورد ، بایستی بر وضعیت امروزه جامعه مان تأسف بخوریم .جامعه ای که به جای پاکی و صداقت ، چنین ناهنجاری هایی را تحمل می کند و دم بر نمی آورد؟!

راستی جامعه  ما را چه شده است؟! به کدام سمت و سو میرود؟ وقتی ارزش ها ، صداقت ها ، باورهای خوب و فرهنگ غنی اجتماعی جای خود را به هوچی گری و لمپن  بازی می دهد و اتفاقاً  ! این دومی است که بهتر می تازد ! حتی اگر شده برای مقطعی کوتاه.....!

براستی جامعه ما را چه شده است . چرا چنین شده ایم زشت کارها  و زرنگ بازها  در آن جولان می  دهند و  آنان که با عشق و صداقت می توانند منشأ اثر و خدمتی باشند به حاشیه رانده می شوند؟!

این جامعه را چه شده است ؟ اعتماد اجتماعی ما را چه شده و چقدر آسیب دیده است  . چرا کار غلط ، روش غلط انگیزه و هدف غلط زودتر به مقصد می رسد تا در جستجوی راه ومسیر درست و حقیقی بودن !

چرا هیاهو و اتهام بستن و هوچی گری  در آن بهتر جواب می دهد تا صادقانه و دلسوزانه  و با دل و عشق  کارکردن....!

این جامعه را واقعا چه شده است ؟! فرهنگ غنی ما کجاست ؟چقدر آسیب دیده است ؟ و چگونه باید برای بازسازی و احیاء آن تلاش کرد؟

بخوبی همه می دانیم در بسیاری از پست ها و مسئولیت ها در حوزه ها و منصب های مختلف  کار به کاردان سپرده نشده است و مدیران درست در جای خود ننشسته اند ! شاید به همین دلیل است که وضعیت امروزه جامعه ما در حوزه های مختلف تعریفی ندارد! در صنعت ، در اقتصاد در ورزش و حتی در سیاست . آیا واقعا کارها به افراد کاردان و لایق  سپرده شده است و همه به درستی در جای خود نشسته اند اگر چنین است پس چرا برآورد کلی وضعیت جامعه در حوزه های مختلف منفی است . تا کی باید جامعه اسیر خواسته های غیر منطقی  و غیر متعارف برخی افراد باشد ، افرادی که فقط دوست دارند در این جامعه صاحب پست و صندلی باشند و کاری به توانمندی خود در انجام کار و تامین  نیازهای حوزه مسئولیت خود ندارند و اصلا برایشان مهم نیست خواسته های آن حوزه کاری و مسئولیت را بتوانند تامین کنند یا خیر؟!

آنها فقط می خواهند باشند و مدیریت حوزه ای را در اختیار  داشته باشند و البته از  مواهب آن بهره مند باشند !حالا اینکه چقدر در آن حوزه و مسئولیت بتوانند موثر و مفید باشند و خدمتی به جامعه ارائه دهند اصلاً مهم نیست! که نیست !

مهم نیست شوق و اشتیاق و آینده جوانان یک شهر به پای خواسته های  غیر منطقی و خود خواهانه آنها بسوزد. مهم نیست استعداد های ناب و گهر بار جوانان یک شهر به پای فرصت  سوزیهای آنها بسوزد. مهم نیست قطره های اشکی که بر چهره معصومانه کودکان و نوجوانان یک شهر ناشی از فرصت سوزیهای آنها جاری شود  !

مهم نیست خواسته های کلان دولت و نظام در برآوردن و تأمین نیازهای یک منطقه در توسعه فرهنگی و اجتماعی و ...و....

مهم نیست اینکه تلف کردن و سوزاندن فرصت های کار کردن امروز ،یعنی سوزاندن بسترهای رشد و شکوفایی فرزندان نسل فردا!

مهم نیست تعطیل کردن ، مهم نیست سوزاندن ، مهم نیست ظلمی که برمردم یک شهر و جوانانش به واسطه خودخواهی ها ی این افراد می شود!

 آنچه مهم است ماندن و بودن  و دیده شدن است.

به چه قیمتی ؟!

آن هم مهم نیست !