"دریاها و خصوصاً دریاهای آزاد از مواهب الهی و ذخایر و منابع سرشاری برای زمینه‌سازی رشد علم و فناوری، افزایش کار و ثروت، تأمین نیازهای حیاتی و تولید اقتدار و بستر مناسبی برای تمدن‌سازی می‌باشند. ایران با موقعیت ممتاز جغرافیایی و قرارداشتن بین دو دریا و برخورداری از هزاران کیلومتر سواحل و نیز جزایر و ظرفیت‌های فراوان بر زمین مانده، لازم است با حضور مؤثر در ساحل، فراساحل، دریا و اقیانوس و بهره‌گیری از آن به عنوان یک پیشران و محور توسعه کشور، برای احراز جایگاه شایسته منطقه‌ای و جهانی در بهره‌گیری از دریا اقدام کند" . منطبق بر متن حاضر؛ برخی از سیاست ها کلی در موارد ذیل دسته بندی می شوند : 

1-     سیاست‌گذاری یکپارچه امور دریایی و تقسیم کار ملی و مدیریت چابک و کارآمد دریا به منظور بهره‌گیری حداکثری از ظرفیت‌های دریا

2-     توسعه فعالیت‌های اقتصادی دریامحور و ایجاد قطب‌های توسعه دریایی پیشران در سواحل، جزایر و پس‌کرانه‌ها به گونه‌ای که نرخ رشد اقتصادی در حوزه فعالیت‌های دریامحور (اقتصاد دریامحور) طی ده سال همواره حداقل دو برابر نرخ رشد اقتصادی کشور باشد.

3-     بهره‌برداری حداکثری و بهینه از ظرفیت‌ها، منابع و ذخایر زیست بوم دریایی با ممانعت از تخریب محیط زیست دریایی بخصوص توسط کشورهای دیگر.

4-     حمایت از سرمایه‌گذاران بومی و محلی در طرح‌های توسعه‌ای و حمایت از فعالان اقتصادی و بنگاه‌های کوچک و متوسط جوامع محلی در حوزه‌های مختلف از جمله صیادی، کشاورزی، صنعتی و گردشگری.

چهار مورد فوق که برگرفته از 9 سیاست کلی می باشد ، امکان ارزشمندی است که ، منطبق و سازگار با اکوسیستم و قوانین چگونگی مناطق آزاد کشور می باشد . بشکلی که فعال سازی هر یک آنها می تواند زمینه ساز رشد اقتصادی و تامین مالی پایدار برای مناطق آزاد پیشرو مانند جزیره زیبای کیش یا مناطق آزاد مستعدی مانند قشم ، چابهار وانزلی باشد . مناطق آزاد ؛ می توانند با استفاده از ظرفیت خلق اجماع دولت و تفاهم حداکثری ایجاد شده در سطح سامانه حکمرانی کشور در این موضوعبعنوان " پایلوت پیاده سازی "  ایفای نقش نمایند تا ضمن بهرمندی معنادار از برکات فراوان آن ؛ نسبت به تقویت نگاه حمایتی به نقش مناطق آزاد ایران در توسعه کشور بپردازند .

امروز امید به توسعه پایدار سواحل (Sustainable Development of Marine Environments) با توجه به فرصت قانونی ایجاد شده در سیاست کلی توسعه دریا محور نه تنها یک امکان فوق العاده برای مناطق آزاد ایران است بلکه اقدامی پذیرفته شده برای تثبیت جایگاه این مناطق در اقتصاد عمومی و توسعه کشور می باشد .