تا
حدودی با این گزاره می توان همراه بود که : "حل مسائل مهم کشور زدن یک کلید و
دکمه نیست که مثل چراغ برق روشن یا خاموش شود. برای نمونه من هم معتقدم که اگر
مساله فیلترینگ، زنان، روابط خارجی، صدا و سیما و... بهبود نیابد، هیچ اتفاق مثبتی
نه تنها رخ نمیدهد، بلکه وفاق با جامعه شکست قطعی میخورد و هنگامی که چنین شد،
وفاق درون ساختاری نیز با سرعت به قهقرا خواهد رفت" (عباس عبدی اعتماد
15/7/1403 ) لیکن از آنجا که بدرستی دولت ، هدف گذاری خود را وفاق ملی قرار داده
است و کلید بخش معناداری از مشکلات یا دغدغه های رای دهندگان دست دولت
یا حتی نظام حکمرانی کشور نیست و نیاز به اجماع بین المللی دارد سوال اصلی این است
برای کمک به توفیق دولت چه باید کرد ؟
علی ربیعی
دستیار رییس جمهور در یادداشتی در روزنامه اعتماد دغدغه دولت را اینگونه تبین می
نماید: "مداقه در مباحث رییسجمهور حاکی از آن است که کودکان و زنان (
خانواده ) ، از گروههای دارای اولویت در سیاستهای اجتماعی دولت هستند. در این
میان، علاوه بر اهمیت نقش مستقل زنان در ساختن ایران، نقشهای مضاعف ایشان در
پرورش نسلهای بعدی نیز بسیار حایز اهمیت است" .
حل مشکلات
( Issues) پیجیده کشور نیاز به اخذ راهکارهای مناقشه برانگیز (controversial solution) و هزینه
زا برای دولت است . لیکن موضوعات توسعه ای
هیچگونه معارض و مخالفتی را در هیچ سطحی از حاکمیت همراه ندارد که هیچ ، در راستای
تحقق اهداف ذاتی دولت و تکالیف نظام حکمرانی کشور طبقه بندی می شود . همگان بر این
باور هستند که ؛ کشور در شرایط خطیر و خطرناکی تحویل دولت چهاردهم شده است ؛ بحران
های بین المللی ، جنگ ، ترور ، چرخه فقر ، ناتزاری های گوناگون موارد نادری است که این
صرفا دولت با آن روبرو شده است ؛ لیکن اگر
مشکلات را به آتش تعبیر نمایم تنها راه خاموش نمودن آنها به دل آتش زدن است . طرفه
آنکه در این شرایط است که ؛ اجرای پروژه های عمرانی و سخن گفتن از توسعه برای مردم امید آفرین است و امید
اکسیر موفقیت سیاست مدران و جلب رضایت مردم است.
نیک می
دانیم که جامعه هر چند از مشکلات دولت آگاه است اما ؛ منتظر حکمران نمی ماند و
تصمیم می گیرد ؛ تدوین برنامه ملموس ، هدف مند و قابل پایش در زمینه تولید مسکن
برای قشر متوسط ، احداث آزاد راه های و مسیر های مواصلاتی ، راه اندازی پروژه های
نیمه تمام ، شروع به ساخت پروژه های خدمت رسان مانند ساخت استادیوم ، بیمارستان ،
مدرسه در قالب برنامه توسعه کشور همچنین تبین این برنامه برای جامعه می تواند بدون
ایجاد تنش در سطوح حکمرانی تا حد زیادی دولت را در کسب رضایت عامه موفق نماید . ممکن
است دولت از لحاظ تامین مالی پروژه ها در مضیغه باشد اما خبر خوب آن است که به لطف
یارگیری مناسبی که از جامعه نخبگان کشور و بکار گماردن ایشان صورت داده است و به
پشتوانه حمایت مردمی پتاسیل خلق این فرصت مهیا شده است .
فلذا به
نظر می رسد ؛ می توان با ایجاد دالان توسعه بر مبنای اهداف توسعه پایدار و با شروع جدی فعالیت های سازندگی رضایت عامه را تا حدود زیادی تحصیل نمود .
اینجانب؛ همواره بر تقدم "مردم
سالاری دینی" بر "توسعه" پایبند بوده و هستم لیکن در مقطع فعلی
تسریع در برنامه ریزی و شروع برنامه های توسعه کشور را ؛ عامل توفیق دولت چهاردهم و برگ برنده برای
ارکان آن می دانم . |