.
اما نکته جالب توجه در این میان، اتفاقات اخیر و تصمیم به لغو ماراتن یلدا ران به بهانه
شیوع آنفولانزا است که خود به نوعی نماد چالشهای عمدهای در نحوه مدیریت رویدادهای
ورزشی در ایران به شمار میرود .
مسابقات ماراتن کیش با حضور 5000 ورزشکار
برگزار شد، اما پس از پایان این رویداد، به دلیل برخی مسائل با حواشی زیادی مواجه شد.
این رویداد که نمادی از همافزایی و موفقیت بود، به سرعت به یکی از پرحاشیهترین مسابقات ورزشی
کشور تبدیل شد .
حواشی مربوط به ماراتن کیش باعث شد تا نگاهها به چگونگی برگزاری چنین رویدادهایی
در آینده تغییر کند. این اتفاقات نشان داد که برگزاری مسابقاتی در این حد و اندازه
تا چه میزان می تواند به خاطر مسائل حاشیه ای چالش برانگیز باشد.
این چالشها نه تنها به وجهه مسابقات آسیب زد، بلکه این سوال را ایجاد کرد که آیا
افکار عمومی در ایران هنوز آمادگی برگزاری چنین مسابقاتی را پیدا نکرده است؟
حالا پس از گذشت مدتزمانی کوتاه از ماراتن کیش، خبر لغو ماراتن یلدا ران به گوش
می رسد این مارتن که قرار بود در شب یلدا برگزار
شود، با عنوان شیوع آنفولانزا در کشور تصمیم به لغو آن گرفته شد. هرچند که در ابتدا
به نظر میرسید دلیل اصلی این لغو شیوع ویروس باشد، اما برخی از فعالان حوزه ورزش و
رسانه این تصمیم را در چارچوب مشکلات مدیریت و عدم آمادگی برای برگزاری یک رویداد در
سطح ملی تحلیل میکنند .
لغو ماراتن یلدا ران در حالی که بلافاصله بعد از حواشی ماراتن کیش اتفاق افتاد،
نشاندهنده ضعف در فرآیند برنامهریزی و انعطافپذیری در مواجهه با بحرانها است. به
نظر میرسد این لغو در حقیقت نه تنها ناشی از شرایط بهداشتی، بلکه نوعی واکنش به مشکلات
اجرایی و عدم توانایی در ایجاد یک برنامهریزی منسجم و پایدار بوده است .
حالا که این اتفاقات پشت سر گذاشته شده است، وقت آن است که مدیران و مسئولان کشور
به تحلیل دقیقتری از وضعیت رویدادهای ورزشی بیندیشند. بیشک در همه جای دنیای
مدرن یکی از بزرگترین چالشها برای برگزارکنندگان، ارتقاء و ایجاد زیرساختهای مناسب
و همچنین آموزش نیروهای اجرایی است که
بایستی مقدمات آن ها را بخوبی فراهم کرد .
در نهایت، به نظر میرسد اتفاقاتی نظیر لغو ماراتن یلدا
ران پاک کردن صورت مسئله است . و بی جواب ماندن این سئوال مانند هزاران سئوال بی
جواب در گوشه ذهن همه اقشار جامعه که چرا مسئولان تصمیم گیرنده در اتفاقاتی نظیر
ماراتن کیش به جای درمان به دنبال تشدید درد هستند . بازنگری در فرآیندهای مدیریتی
و تقویت شور و نشاط ورزشی ضروری به نظر می رسد . تنها در صورت ایجاد یک برنامهریزی دقیق و مدون میتوان
از چنین بحرانهایی عبور کرد و به بهبود کیفیت رویدادهای ورزشی در کشور کمک کرد. در
غیر این صورت، ممکن است این حواشی به مانعی بزرگ در مسیر رشد و توسعه ورزش در ایران
تبدیل شوند .