در حالی  که درخواست مطالبات بخش زیادی از فعالان بخش خصوصی از بدنه حاکمیت التماس گونه به نظر میرسد ، کشتکار با عبور از  این شیوه ،  ضمن احترام به جایگاه  دولت و حاکمیت ،مطالبه گری از آن را در برابر مسئولیتی که بر عهده دارند به چالش کشیده و به نتیجه می رساند.

کاری به انتصابات  دوره جدید نداریم اما به طور کلی تعریف و تمجید بی رویه  از مدیران جدید آنهم در ابتدای کار که هنوز کاری نکرده اند  و ارزیابی نشده اند ،همواره  آفت بزرگی است که سالهاست در کیش وجود داشته است.

اما مجموعه میکا  با تمامی ناملایمات در طول ده سال پروژه های ارزشمند و فاخری را  به کیش هدیه کرده است  که آثار و برکات فراوانی برای کیش داشته است . تاثیری که نه تنها در حوزه تجاری و سرمایه گذاری که در حوزه های مختلف اجتماعی ، فرهنگی ، هنری  و ورزشی بخوبی خود را نشان داده است و این یعنی تحول  یعنی  تغییر فرهنگ و تغییر نگاه در حوزه گردشگری و تجارت !و در عصر امروز آن کسی موفق است که  بتواند تحول آفرین باشد!

با ذکر این مقدمه؛ در ادامه گفت و گویی صمیمی با نادر کشتکار داشتیم که از حوزه کیش و فعالیت بخش خصوصی فراتر رفت و به حوزه مناطق آزاد کشیده شد .  انتصاب رضا مسروربه دبیری شورایعالی مناطق آزاد و ویژه اقتصادی به  اعتقاد کشتکار یکی از انتصابات طلایی دولت چهاردهم  بود و امیدها را زنده کرد؛ وی در این خصوص  گفت: شاید امروز و بعد از فعالیت های چند ماهه دولت و دبیرخانه شورایعالی مناطق آزاد کمی برای ارزیابی زود باشد اما حداقل چیزی که ما می بینیم و می خواهیم در آینده هم ادامه دار باشد تغییر فرهنگ؛ نگاه و رویکرد است که تا حدودی محقق شده اما باقی آن را باید منتظر ماند و دید؛ به نظر می رسد هنوز برای قضاوت عملکرد زود باشد!

تعریف درست از بخش خصوصی

کشتکار در این نشست گفت: واقعیت انکار ناپذیری که در جهان امروز پیش روی ما است این است که بخش اعظم و مهمی از فعالیت های هر کشوری بر دوش بخش خصوصی آن کشور می باشد و غالباً بدون وجود این بخش، چرخ کشورها لنگ میزند، زیرا سیاستمداران برای کشورداری خود به پولهای کلان نیاز دارند و با خزانه خالی از پول، هیچ کاری را نمیتوانند به پیش ببرند. اکثر بخشهای دخیل در اداره امور هر کشوری مصرف کننده پول هستند، اما تنها بخشی که مولد پول است بخش خصوصی و فعالان اقتصادی آن کشور هستند، پس بخش خصوصی یعنی پول و ثروت که می بایست آنرا در پر قو نگهداری کرد تا خدشه ای بر آن وارد نشود و منبع درآمد آن کشور لطمه نبیند. اما در کشورهایی که دارای ذخایر نفتی و زیرزمینی و درآمد دولت وابسته به فروش نفت و خام فروشی است متاسفانه ارزش زیادی برای بخش خصوصی و فعالان اقتصادی قائل نیستند البته در این کشورها نیز توجه دولتمردان به این بخش شدت و ضعف دارد . در ایران کم توجهی به بخش خصوصی شدت دارد و خود به معضل بزرگی تبدیل شده است. مشکل اساسی ما این است که هنوز تعریف درستی از بخش خصوصی در کشور وجود ندارد و لازم است قبل از انجام هر بحث و اقدامی بخش خصوصی را بدرستی تعریف و تفسیر کنیم اهمیت این موضوع آنجاست که این تعریف باید از طرف بخش های مختلف حاکمیت مورد پذیرش و وثوق باشد.

کشتکار گفت: به عقیده  من بخش خصوصی یعنی مجموعه ای که هیچ وابستگی به دولت چه از نظر بودجه ای و چه از نظر مدیریتی نداشته باشد و تنها به فکر، پول و بازوی خود متکی است ، لیکن بدون در نظر گرفتن تعاریف ارائه شده در گذشته و حال، باید اعلام کنم که بخش خصوصی نیازمند رهبری توانمند برای خود می باشد تا ضمن رفع مشکلات و موانع پیش رو، راهگشا و هموار کننده فعالیتهای آن بخش نیز باشد.  وی افزود: دولت همواره ثابت کرده است که هیچگاه رهبر خوبی برای بخش خصوصی نبوده و نخواهد بود  چون در فعالیتهای اقتصادی، خود رقیب بزرگی برای بخش خصوصی بحساب می آید پس هیچ کس نمیتواند رهبر و راهگشای رقیب خود باشد. اما از طرفی غالب نهادها و تشکلها غیر دولتی نیز این مأموریت را بخوبی انجام نداده و عملکردشان موجب سلب اعتماد بخش خصوصی از آنان شده است که خود جای تأمل و بازنگری مجدد دارد.  متاسفانه همه هم  ادعا دارند که کارهای فراوانی در جهت رفع مشکلات فعالان اقتصادی انجام داده اند اما در عمل چیزی به چشم نمیخورد!

کشتکار افزود: نبود حمایتهای کافی و عدم پیگیری مشکلات بخش خصوصی و همچنین به بازی نگرفتن فعالان اقتصادی در تصمیم گیریهای مهم کشوری، این شائبه را بوجود آورده که بخش خصوصی ایران یتیم و بی سرپرست است که بدنبال والدین دلسوز و قدرتمندی برای خود می گردد و هنوز پس از سال ها موفق به پیدا کردن آنها نشده است.

مکمل و نه رقیب !

کشتکار گفت : شکی نیست که ایجاد یک بخش خصوصی قوی می تواند به بهبود وضعیت رقابت در بازار کمک کند، بعلاوه ورود سرمایه های بخش خصوصی اثر بسیار مهمی بر شکوفایی اقتصاد خواهد گذاشت. اما متأسفانه با انفعال نسبی این بخش روبرو هستیم. قطعاً نقش ضعیف این بخش در اقتصاد و فقدان نهادهای مدنی و صنفی مؤثر و قدرتمند جهت تأمین منافع بخش خصوصی و رفع موانع کسب و کار در بروز این انفعال بی تاثیر نیست.

کشتکار تصریح کرد: مع الوصف خصوصی سازی در معنای محدود خود عبارت است از واگذاری شرکتهای دولتی و عمومی به بخش خصوصی و یا شریک کردن آنها در این دارایی‌ها. درصورتیکه این اقدام باید زمینه ساز ثروتمند شدن شهروندان ایرانی و فراهم کننده شرایطی برای بخش خصوصی واقعی در فضایی سالم، رقابتی و پرسود در عرصه اقتصاد جهانی باشد، آیا چنین اراده ای در دولتهای ادوار مختلف وجود داشته  که با وجود تلاش برای کوچک کردن تصدی گری خود در اقتصاد، بخش خصوصی را که خود مانع رشد آن شده است را بعنوان جایگزین و بازیگر اول در عرصه اقتصادی، حمایت و تقویت کند؟

 کشتکار افزود: بخش خصوصی امروز بیش از هر زمان دیگری باید در سرنوشت خود موثر باشد تا بتواند مطالبات به‌حق خود را با دولت طرح کند. همه ما می‌دانیم که سال‌های گذشته، سال‌های سختی برای فعالان اقتصادی بوده و باید هم‌اکنون و یک‌صدا مطالبات مشخص و اولویت‌دار خود را به گوش مسئولان برسانیم. بخش خصوصی از دولت انتظار دارد تا به حل مسائل اقتصادی اولویت دهد و در این جهت نقش بخش خصوصی را درک کند و به لزوم تقویت بخش خصوصی واقعی واقف باشد. دولت باید بخش خصوصی را مکمل و نه رقیب خود بداند. از سوی دیگر تا زمانی که کشور در انزوا به سر ببرد و ایران در زنجیره‌های ارزش منطقه‌ای و جهانی جایی نداشته باشد و یا صرفاً در ابتدای زنجیره به خام فروشی بپردازد، اوضاع کشور بهبود نخواهد یافت. حل مشکلات جز با دیپلماسی سازنده و صلح‌آمیز دولت با جهان میسر نخواهد شد.

وی گفت: یکی دیگر از کانون‌های اثرگذاربربخش خصوصی، سیاست‌های ارزی است که طی سال‌های اخیر اثر قابل ‌ملاحظه‌ای بر فعالیت بنگاه‌های اقتصادی، تولید، صادرات و واردات داشته است و الی ماشاالله بخش‌نامه و آئین‌نامه و دستورالعمل در این حوزه صادر شده است که جز سردرگمی و دلسردی فعالان اقتصادی خصوصا در مناطق آزاد چیزی نداشته است. دولت بایستی با دید باز و شناسایی گلوگاههای سخت و در عین حال تحلیل گذشته، آرزوهای آینده و شرح حال در جهت رفع موانع گام بردارد. به نظر میرسد دولت فعلی و منصوبین آن در دبیرخانه شورایعالی مناطق آزاد و سازمان های مناطق آزاد سعی زیادی در تغییر نگاه و افکار و ایده های جدید دارند و روزنه امیدی برای بهبود اوضاع به چشم می خورد.

"حفظ سرمایه گذار" یا جذب سرمایه گذار"

کشتکار در پاسخ به این سوال که نگاه شما همیشه نگاه متفاوتی نسبت به حاکمیت سازمان و بخش خصوصی است. به عنوان کسی که سال ها فعالیت کرده اید و در کار خودتان صاحب سبک بوده اید از حاکمیت امروز چه انتظاری دارید و  حاکمیت ایده آل شما چیست؟ گفت: حتما انتظار از حاکمیت، امروز با سی سال پیش فرق دارد به دلیل اینکه امروز در مناطق آزاد اتفاقاتی افتاده که سی سال پیش نبوده و امور به صورت سلیقه ای حل و فصل می شد. از زمانی که قانون چهارچوب دار و به قول معروف "کتاب آبی" منتشر شد؛ اندازه گیری فعالیت ها بر اساس  این کتاب جلو رفت. اگر سی سال پیش لغت "سرمایه گذاری" لغت قشنگی بود امروز این لغت دیگر لغت قشنگی نیست، امروز "حفظ سرمایه گذاری" قشنگ به نظر می رسد.

عملکرد مدیران ارزیابی نمی شود !

نادر کشتکار افزود : هر چند علاقه و گفتمان مدیران بر سرمایه گذاری معطوف است و مدیران و حاکمیت تلاششان را برای جذب سرمایه گذار گذاشته اند اما  متاسفانه در عمل اینگونه نیست و در سرمایه گذاری پارامترهایی برای نشان دادن به مقامات بالا و آمارهای غلط دادن جزئی از این پروسه شده است! این فعال بخش خصوصی با انتقاد از نبود سازوکاری برای ارزیابی عملکرد مدیران حاکمیت گفت:  یک تاجر بعد از ورشکستگی زیاده روی؛ کم روی و اشتباهاتش توسط مدیران ارزیابی خواهد شد و با انواعی از جریمه ها مواجه می شود، مگر ما در مدیران چنین چیزی داریم! چه کسی مدیران را ارزیابی می کند در واقع مدیران حاکمیتی هیچوقت ورشکسته نمی شوند! تاجر وقتی ورشکست می شود اعتبار عمومی او از بین می رود اما مثلا در مناطق آزاد (هر چند مدیران قضاوت عمومی و مردمی می شوند) مدیران هیچگاه قضاوت حاکمیتی نمی شوند! در هر صورت هر مدیر یک برنامه ، یک بودجه ، فرصت ها  و امکاناتی در اختیار داشته است اینکه بعد از دوران مدیریت متر و معیاری برای ارزیابی عملکرد او وجود داشته باشد امری  طبیعی است.

کشتکار به عملکرد مناطق آزاد کشور اشاره کرد و گفت: حتما سی سال پیش بسیاری از زیرساخت های امروز مناطق آزاد وجود نداشته است  اما امروز فرق می کند؛ آیا مدیر امروز می تواند حفظ سرمایه کند؟ مناطق آزاد به مفهوم عام آیین نامه مشخصی ندارند ،با این تفاسیر تنوع جذب سرمایه گذاری چگونه باید صورت پذیرد ؟ در سازمان های مناطق آزاد تعریف درستی در قانون برای مدیران سازمان و اینکه باید در دوره مدیریت از کجا به کجا برسند وجود ندارد. یک بودجه جاری وجود دارد و یک هزینه سرمایه گذاری و در بهترین حالت ، هزینه های سرمایه گذاری صرف زیر ساخت ها می شود .

موظف به ارائه گزارش به مردم

کشتکار گفت : باید این شهامت وجود داشته باشد که تعداد و میزان پروژه های  نیمه کاره را اعلام کنند، میزان واگذاری هایی که به ثمر نرسیده  را اعلام کنند؛ چه اشکالی دارد؟ سازمان منطقه آزاد کیش به عنوان یک نهاد حاکمیتی این امکان را دارد  که برای یک پروژه با شرکت، بانک یا فردی قرارداد ببندد بنا به هر دلیلی این اتفاق نیفتاده است؛ موظف به ارائه گزارش به مردم هستند! در جزیره کیش سی سال واگذاری اتفاق افتاده ،  شاید سی تا چهل درصد آن محقق شده و پنجاه تا شصت درصد آن محقق نشده است آمار این موضوع  باید فارغ از حب و بغض ها و تحلیل های شخصی اعلام شود. اینجاست که اسم آن از نظر من "حفظ سرمایه گذاری " است و از اینجا پله بعدی شروع می شود. حال پروژه به هر دلیلی به سرانجام نرسیده بایستی شروع به مذاکره در بخش های مختلف برای راه اندازی مجدد و حفظ سرمایه گذاری کنیم.

کشتکار افزود : موضوع واگذاری ها در مدیریت اجرایی اولین گره ای است که باید باز شود چون سرمایه گذار می خواهد بداند که در حوزه مسکن، تجارت و خدمات چه میزان پروانه صادر شده؟ چه میزان محقق شده و چه میزان نشده؟ زمانی که این گره ها باز شود مفهوم حفظ سرمایه گذار فرق می کند .

هر مدیرنیازمند یک  نقشه راه

کشتکار با اشاره به اهمیت چراغ راه و عمل به سند جامع کیش افزود: در منطقه ای مثل کیش مثلا 100 میلیون متر مربع مجوز مسکونی ، 10 میلیون متر مربع مجوز خدماتی و یا مجوز نمایشگاهی داده شده است، این است که توسعه نامتوازن شکل می گیرد. با چنین شفاف سازی هایی چشم انداز پیش روی مدیر باز می شود چون نیاز دارید برای یک شهر توسعه متوازن داشته باشید نمیتوانید مثلا 20 هتل و 50 بازار داشته باشید! به نظر شما بحران های اجتماعی در یک  شهر از کجا نشات می گیرد؟ چون فکری برای مسکن اجتماعی نشده است! در همه شهرهایی که به دنبال مدرنیته هستند (مثل آن چیزی که هدف کیش بود) مسکن اجتماعی واجب و لازم است اما هیچ کجا دستورالعملی نداشته و همه چیز سلیقه ای به پیش رفته است. طرح جامع کیش هیچوقت به منصه ظهور نرسیده و هیچ مدیری راجع به آن حرفی نزده و ناترازی های امروز هم نتیجه عدم نگاه کارشناسی و بی توجهی به  اساس طرح جامع است. کشتکار گفت: طرح جامع کیش مربوط به سال 1374 است اما آیا تا به امروز نسبت به جمعیت بروزرسانی شده است؟ شاید یک مدیرعامل الزام به عمل به طرح جامع  نداشته باشد اما حتما  به چراغ راه و برنامه ای  برای طی مسیر نیاز دارد !  توسعه متوازن به دنبال خود امنیت زندگی به دنبال دارد در .واقع ما در این شهر به دنبال زندگی راحت برای ساکنین هستیم که بخشی از آن حتما وظیفه حاکمیت است.

وی در پاسخ به این سوال که در واقع شما در کنار فعالیت های ممتاز و گسترده تان  چهره ای همیشه منتقد نسبت به مدیریت های  جزیره  دارید ، چرا؟  گفت: برای  اینکه توسعه انتها ندارد و تمام شدنی نیست! وی  گفت: بخش خصوصی و تشکل های صنفی کیش  باید آنقدر قدرت داشته باشند که بدرستی  مطالبه گر باشند ، در واقع سازمان بعنوان نماینده دولت و حاکمیت آمده است تسهیلگر امور باشد  در حالیکه می بینم خیلی مواقع بر عکس عمل می کند ( و البته این برای دوره مدیریتی خاصی نیست و کلی عرض میکنم) چون سازمان بودجه و امکانات کافی در اختیار دارد باید پاسخ دهد که چرا آنطور که باید و شاید ظرفیت ها و امکاناتش در اختیار پیشرفت و رشد جزیره قرار ندارد ؟!

کشتکار با بیان اینکه کسی که دانش کار دارد در هر مسئولیتی که می پذیرد باید برنامه و هدف  داشته باشد افزود: منطقه آزاد پایلوت و محور توسعه هستند و بایستی در مقابل هجمه ها به درستی مانند یک نوزاد که همه به او توجه می کنند؛ محافظت شوند تا اتفاقی برایش نیفتد. برخی  مدیران توانای ما بابت کارهایی که انجام داده اند مواخذه شده اند واین موضوع متاسفانه شجاعت و جسارت را از مدیران گرفته است. وی افزود:  تغییر مدیریت ها و افتادن در ورطه روزمرگی آفت مدیران است مدیرانی که برنامه و نقشه راه نداشتند و نمی دانستند محور توسعه چگونه است.اگر مدیری مشکل  منطقه را در مسکن می دید شروع به ساخت مسکن می کرد و اگر مدیری تشخیص می داد که نیاز به ساخت بازار دارد بی محابا مجوز ساخت بازار می داد و این یعنی عدم توازن...

یا منتفع یا مخالفش می شدند!

وی با بیان اینکه وقتی بپذیریم برای هر کاری که در مناطق آزاد تعریف شده باید پیشران و پایلوت باشیم و از آن محافظت کنیم گفت: مناطق آزاد هیچگاه حمایت نشدند چون در سیستم ها افراد و تفکراتی بودند که یا باید از مناطق آزاد منتفع یا مخالفش می شدند!

کشتکار گفت: در جلسات خصوصی بارها مطرح می شود که مدیر سازمان حکم رئیس جمهور را در منطقه دارد. دبیر خانه شورایعالی مناطق آزاد به جد ظرف سه سال گذشته به دنبال تحکم و دخالت در امور سازمان ها ی مناطق آزاد بود اما خوشبختانه در دوره جدید  این اتفاق بسیار کمرنگ شده است و این به خاطر حضور مدیری است که امروز مناطق آزاد را درک می کند و این جنس را می شناسد؛ باید بدانیم لباس به قبای چه کسی دوخته می شود و حضور دکتر رضا مسرور در دبیرخانه  یک فرصت است! دبیرخانه و شخص دکتر مسرور با توجه به اشراف به مناطق آزاد با حضور موثر در قوا به دنبال احیای مناطق آزاد است.  پیش از این در تصویب بعضی مصوبات حتی دبیرخانه بی خبر بود اما امروز این موضوع  در حال اصلاح است.

پروژه های دولتی جریمه  نمی شوند !  

وی با اشاره به این نکته که بایستی مطالبه گری بدنه اجتماعی و بخش خصوصی از حاکمیت بیشتر شود ادامه داد: چقدر معاونت برنامه ریزی و مدیر کل برنامه ریزی در سازمان های مناطق جا و فضا برای ابراز وجود  داشته اند؟  مدیران مناطق آزاد سالهای سال به صورت سلیقه ای و در غیر از آنجایی که برایشان در بودجه آمده است عمل کرده اند. وی با اشاره به برخی پروژه های دولتی که بعضا هیچگاه به سر انجام نمیرسند و یا پس از طی یک دوره طولانی افتتاح می شوند گفت: پروژه های دولتی نه دوره هدر رفت دارند! نه جریمه تاخیر و... و برای طی دوره ساخت هیچ استرسی را متحمل نمی شوند؛ چطور شما از یک سرمایه گذار انتظار دارید با اینهمه فشار اقتصادی در تایم مشخص پروژه را تحویل دهد! امیدوارم که دوره ساخت در جزیره کیش به گونه ای باشد که  با واقعیت  و شرایط تناسب  داشته باشد.  توجه داشته باشید ما راجع به جزیره حرف میزنیم؛ مواردی مثل تعطیلات، آب و هوای گرم، وضعیت ترددهای دریایی؛ عدم اجازه تردد وسایل نقلیه سنگین و....و.... باید برای این شرایط در  نظر گرفته شود.

وی افزود: چرا مدیران به دلیل عدم تحویل پروژه ها نباید مواخذه شوند؟ در نهایت هم می گویند بودجه نبوده! آیا  به بخش خصوصی اجازه می دهند که بگویند بودجه نداشتیم ؟ بخش خصوصی را محاکمه می کنیم که چرا از 30 درصد پیشرفت به 70 رسیدید و به 100 نرسیدید؟ چرا درآمد پایدار سازمان باید از جریمه سرمایه گذار حوزه ساخت و ساز تامین شود در چنین شرایطی انتظار توسعه دارید؟!

و گیلاس هم شکوفه میزند...

وی گفت: روزمرگی و عدم آشنایی با مقررات مناطق آزاد و فرصتی که باید مدیران باید برای مطالعه داشته باشند آفت است و کافی است نگران این هم باشند که مدیران رده دو  و سه را هم باید عوض کنند؛ از سوئی  رسوب این افراد باعث فربه شدن سازمان می شود و پس از مدتی بخش زیادی در بدنه رسوب می کنند؛ سیستم اجرایی چاق تر می شود و چون هر کدام ارتباطات خودشان را دارند همین موضوع باعث ایجاد یک کلاف سردرگم خواهد شد. ما یک تابوهایی داریم که  انگار حرف فلان وزیر وحی منزل است و همیشه کار درست را انجام می دهد اما ممکن است فلان وزیر و فلان مجموعه دولتی هم تصمیم اشتباه بگیرد! بهرحال روزنه امیدی به چشم می خورد و امیدوار هستیم که در آینده بهتر شود. در نهایت به نظر می رسد دولت باید به برخی چیزها برسد جزیره  کیش گفتمان خودش را دارد. مدیران باید فکر کنند چه چیزی کیش را بهتر می کند! مفهوم مدیریت کلان یعنی اینکه وقتی بخش خصوصی نمی تواند کاری کند مدیریت کلان می گوید بیا باهم فلان کار را انجام دهیم همین! البته با تمام این تفاسیر و تغییرات مثبتی که در بدنه حاکمیت بوجود آمده و حرکات مثبت فراوان در دبیرخانه شورایعالی مناطق آزاد و سازمان های مناطق روزنه های امیدی دیده می شود.

کشتکار در پایان گفت : دیگر ما در همه این سالها با چالش های زیادی مواجه بوده ایم ، ایستاده ایم و مقاومت کرده ایم ، دیگر کاملا آبدیده شده ایم ، از هیچ ، برای ما کوهی از مشکلات و چالش ها را درست  می کنند  اما به لطف خدا از پس خیلی از آنها بر آمده ایم ،  به هیچ وجه توقع و انتظار تقدیر از فعالیت هایی که انجام داده ایم را نداریم ، حداقل مزاحم مان نشوند بگذارند کارمان را انجام بدهیم ، هر آجری که در این جزیره بنده و همکارانم  در بخش خصوصی روی هم بگذاریم خدمتی است که به این شهر می شود و  آثار ماندگاری  است که سالهای سال همه بخش های جزیره و مردم آن ازمنافع  آن بهره مند می شوند . امروزه اینقدرمشکلات و چالش دور و برمان ایجاد کرده اند که هر وقت یکی از آنها را حل می کنیم خوشحال می شویم و برایمان لذت بخش شده است! در حالی که فکر و انرژی ما باید  صرف چیزهای دیگری بشود چیزهایی که به توسعه و پیشرفت شهر کمک کند  نه حل مشکلات و مزاحمت هایی   که بی جهت ایجاد می شود !

وی افزود: متاسفانه  بخشی از مدیران کوته بین و تنگ نظر وجود دارند  ،  بجای حمایت و همراهی می گویند توسعه و افزایش  فعالیت های فلان سرمایه گذار موجب افزایش سرمایه های ایشان می شود! من بی ربط تر از این جمله تاکنون نشنیده ام ، خب! اصلا فلسفه کار و فعالیت یک سرمایه گذار افزایش سرمایه و ثروت است  و این سرمایه و ثروت را مجددا با ایجاد آثار جدید به  سطح جامعه تزریق می کند ، چیزی که موجب رفاه و شرایط زندگی بهتر مردم و پیشرفت جامعه می شود . این چه نگاهی است که متاسفانه در برخی از مدیران ما وجود دارد، اگر سرمایه گذاری بد است پس چرا همیشه شعار جذب سرمایه گذار می دهید! و آمار می دهید و به آن افتخار می کنید!

وی افزود: سرمایه گذار حتما باید بدنبال توسعه فعالیت ها ، ایجاد ظرفیت های جدید و خلق ثروت و سرمایه جدید باشد  و این هنر مدیران است که بتواند از این ظرفیت در جهت رفع مشکلات جامعه و ارائه خدمات مورد نیاز شهر بهره ببرند نه اینکه اگر در توانایی در همراهی  مدیریتی در خود نمی بینند ،مانع فعالیت  سرمایه گذار و توسعه  کسب و کارش شود و در واقع جامعه را از آن محروم کند !   کشتکار سخنان خود را با این جمله تمام کرد: به هر حال " مشکلات  همیشه در دنیا هست اما گیلاس هم شکوفه میزند"!  و من هر دو را دوست دارم.

توضیح : این گفتگو  مربوط  به چند هفته  گذشته  می باشد