وی افزود: همانطور که قبلا مسئولان بلند پایه سیاسی کشور و
همچنین مسئولان محلی این موضوع را تکذیب کرده اند بنده هم به عنوان رئیس شورای شهر
کیش واگذاری جزیره کیش را به خارجی ها تکذیب میکنم واین مسئله خلاف قانون اساسی کشور است و من فکر
می کنم کسانی که این مسئله را دامن می زنند به شعور و درک ایرانیان توهین می کنند.
وی افزود: در خصوص موضوع قرار داد 25 ساله ایران و چین در
حال حاضر فقط یک پیش نویس است و تاکنون به قرارداد منجر نشده است.
آقای شرف زاده گروهی این قرارداد را به عنوان
سندی مغایر با منافع ملی ایران ارزیابی میکنند ؟ چرا بعضی از مردم، چنین ذهنیتی
دارند؟آیا باید به آنان حق داد که چنین
قضاوتی کنند؟
دولت همیشه از شعار جریان آزاد اطلاعات صحبت کرده واین
لایحه را از تصویب مجلس گذراند اما متاسفانه این قانون (دسترسی آزاد به اطلاعات) بی
اثر مانده است .
بحث بعدی( منشور حقوق شهروندی) است که دولت آقای روحانی روی این مسئله هم تبلیغات
فراوانی کرد اما این موضوع هم بی نتیجه
وبی فایده ماند.
بنابراین تا زمانی که مردم به جریان آزاد اطلاعات دسترسی
نداشته باشند وهمچنین منشور حقوق شهروندی به مرحله اجرا نرسد متاسفانه این مسائل
وجود خواهد داشت و مردم حق دارند دچار یک نوع بی اعتمادی باشند.
این اسناد در حال حاضر یک پیش نویس است هنوز به قرار داد
منجر نشده، فعلا کلیات مطرح شده است و مسئولان سیاسی- اقتصادی کشور باید جزئیات و بند
بند آن را اطلاع رسانی کنند و به مطالبات وخواسته های مردم در خصوص این قرارداد 25
ساله پاسخگو باشند
اگر اجازه بدید راجع به قرار داد ایران وچین
صحبت کنیم
قبل از هر چیز باید ببینیم ریشه های اصلی این بی اعتمادی و هجمه
و نگرانی ها از کجاست؟
اول اینکه از دوران قاجار تا کنون بسیاری از قراردادها وعهد
نامه ها و اکثر توافق ها یی که بین حاکمان ایران و قدرت های خارجی امضا شده به ضرر
ایران بوده و مردم سریع به یاد عهد نامه گلستان وترکمانچای می افتند.
دوم اینکه هنوز در
ذهن مردم ایران یک بیگانه ستیزی وجود دارد حال چه با دولت های غربی، چه دولت های
شرقی.
سوم اینکه مردم تا
اندازه ای به این قرارداد یا پیش نویس بد بین هستند چرا که دولت را در شرایط فعلی
به لحاظ اقتصادی یکی از ضعیف ترین دولت ها می دانند.
هم چنین مردم به
قراردادهای بلند مدت زیاد اطمینان ندارند و این ذهنیت را دارند که با تغییر دولت
ها، این چنین قراردادها به ضرر ما تمام می شود و از مسیر اصلی خارج می شود.
موضوع دیگر اینکه دولت فعلی در ضعیف ترین موقعیت خود از نظر
سرمایه اجتماعی قرار دارد واین موضوع مردم را نگران کرده چرا که در شرایطی که ما
ضعف داشته باشیم، امکان توافق برد- برد بسیار کاهش پیدا میکند.
موضوع دیگر اینکه مردم نسبت به کالای چینی، ذهنیت خوبی
ندارند وفکر میکنند با امضای این قرارداد تمام کشور از کالاهای نوع بی کیفیت چینی
پر خواهد شد.
هم چنین با توجه به
اینکه شروع بیماری واگیر کرونا از چین آغاز شد، مردم نسبت به چین ذهنیت منفی پیدا
کرده اند.
درخصوص پیش نویس قرارداد ایران وچین باید عرض کنم در بهمن
ماه 1394، رئیس جمهور چین« شی جین پنگ» سفری به تهران داشتند ، در آن سفر یک بیانه
مشترک بین دو کشور به امضا می رسد که در یکی از بندها ی(6) این بیانیه مشترک به
توسعه روابط دو کشور با توجه به مکمل بودن ظرفیت های اقتصادی و همچنین وجود زمینه
های مختلف همکاری در عرصه های انرژی، زیر ساختی، صنعتی، فناوری و دیگر زمینه های
مشترک دو طرف توافق می کنند که رایزنی ومذاکراتی برای انعقاد قرار داد همکاری های
جامع 25 ساله را در دستور کار خود قرار دهند.
در شهریور 1398، ظریف به چین سفر میکند وپیش نویس اولیه به
طرف چینی داده می شود.
چینی ها به مدت 6 ماه روی این پیش نویس کار کردند وبالاخره
در فروردین 1399، چینی ها پیش نویس و پیشنهاد خود را به ایران دادند.
اول تیر ماه امسال پیش نویس اولیه دو کشور به تصویب دولت رسید و
رسما از سوی دولت کلیات آن اعلام شد ، امااین
پیش نویس هنوز به متن قرارداد منجر نشده است.
در این سند همکاری برنامه های همکاری های ایران و چین در
حوزه های اقتصادی، نفت و انرژی، کشاورزی، فرهنگی، امنیتی، سیاسی، دفاعی، جهانگردی،
مخابرات، فناوری، بهداشت و سلامت، تجارت و...وجود دارد.
با توجه به اینکه کشور چین در حال حاضر اقتصاد اول جهان را
در دست دارد و امریکا را به لحاظ اقتصادی به عقب رانده، این قرارداد می تواند
منافع دو کشور را در نظر بگیرد و یک نقشه راه روشن ویک ریل گذاری اصولی برای روابط
دو کشور در آینده باشد.
شرف زاده افزود: چین در آینده ای نزدیک که باز هم به رشد
اقتصادی خود ادامه خواهد داد نمیتواند به لحاظ سیاسی- اقتصادی و مسائل منطقه ای و
ژئوپولتیک، کشور ایران را به عنوان یک قدرت بزرگ منطقه نادیده بگیرد.
حال قبل از هر چیز دولت مردان، اساتید دانشگاه، رسانه ها،
باید شفاف سازی کنند وذهنیت مردم را آگاه سازند و نسبت به سوالات بر حق مردم پاسخگو باشد.
مثلا صدا وسیما از پیشرفتهای کشور چین، از دستاوردهای علمی
و صنعتی ، تجاری، پولی- بانکی و ورزشی چین برنامه پخش کند. رسانه ها باید بگویند
که چین به عنوان بزرگترین کشور اقتصادی جهان بهترین صنایع را دارد، کامپیوتر و
الکترونیک، صنایع سبک وسنگین، ساختمان های مرتفع، بهترین کشتی ها وزیر دریایی ها،
بهترین قطار ها و ریل ها، بهترین آسانسورها محصول صنعت چین است.
وی افزود: باید به مطالبات مردم پاسخ داد باید سوالات مردم
را جواب داد. باید شفاف سازی کنیم و به
سوالات برحق مردم پاسخ داد.
ما باید با کشور هایی که در اقتصاد و تجارت حرف اول را
میزنند روابط راهبردی داشته باشیم.
در اوج تحریم ها در سال 2019 میزان مبادلات ایران و چین 24
میلیارد دلار بود.
در حال حاضر که مورد تحریم آمریکا وکشورهای اروپایی هستیم
چه اشکالی دارد که ما با قدرت اول اقتصادی جهان مراودات اقتصادی و تجاری داشته
باشیم؟ البته با درنظر گرفتن تمامی شرایط که حقوق ایران مورد تضییع و خدشه قرار
نگیرد.
ما در این شرایط به قراردادهایی با کشورهایی مثل چین، روسیه
و هند نیازمندیم. حتی به قول یکی از بزرگان، قرارداد با چین باید 25 سال قبل منعقد
می شد.
چین در حال حاضر در تجارت ، بازرگانی و صنعت حرف های زیادی
برای گفتن دارد . چرا با این کشور با توجه به حفظ منافع دو کشور قراداد مشترک نداشته باشیم ؟
چین در حال حاضر در خاورمیانه روابط اقتصادی- تجاری گسترده
ای با عربستان، امارات، ترکیه ودیگر کشور ها دارد ، چرا ما نباید داشته باشیم؟
کشورهای خاورمیانه ،چین را پذیرفته اند و این کشور ها روابط
تجاری- اقتصادی و بازرگانی خود را رشد و گسترش می دهند و هیچگاه فکر نمیکنند که
چین قصد دخالت در سیاست آن کشورها داشته باشد.
ما نباید از برقراری روابط مشترک اقتصادی که منافع دو کشور
را در نظر می گیرند دوری کنیم.
رئیس جمهور چین یک سفر دو روزه به عربستان انجام میدهد پس
از 48 ساعت یک قرارداد تجاری 50 میلیارد دلاری با عربستان منعقد میکند، در بدرقه
رئیس جمهور چین دو جنگنده عربستانی هواپیمای رئیس جمهور چین را بخاطر این قرارداد
بزرگ و پرمنفعت برای دو کشور اسکورت
میکنند .
ما نباید دور خودمان دیوار بکشیم. باید با دنیا روابط مشترک
راهبردی ، اصولی و منطقی داشته باشیم.
به نظر من اگر کشوری نتواند برای روابط بلند مدت با چین
برنامه ریزی کند آینده را از دست داده است.
در خاتمه باید
بگویم از سرمایه گذاری خارجی کشورهای مختلف که منافع ما را در نظر می گیرند با حفظ
تمامی اصول اولیه و بدون اینکه حق و حقوق مردم ما تضییع و خدشه دار شود باید
استقبال کرد.