اکنون عدم تامین این مهم موجب دلسردی و ناامیدی اهالی گردشگری گردیده و گاهاً فرار سرمایه ها را از این عرصه شاهد هستیم، متاسفانه وقتی در ایام فراگیری کرونا اهالی گردشگری میلیاردها متضرر گردیدند و بعضاً دچار خسران اساسی شدند، هیچگونه حمایتی از هیچ ناحیه ای نشد و دریغ از یک ریال جبران مافات ، مع الاسف همین عدم اعتماد، امروز باعث گردیده در این ایام کسادی و رکود بی سابقه تولیدکنندگان خدمات با تعدیل نیرو ( بعضاً تا حد صفر ) شدیداً جانب صلاح و صرفه را گرفته و همان اندک مسافرین و میهمانان هم از حداقل خدمات برخوردار شوند. از باب مثال : طبق ضوابط و تعریف سازمان جهانی جهانگردی (UNWTO) تعداد حداقل کارکنان یک هتل نرمال نسبت به تعداد اتاق 0.7 میباشد، یعنی یک هتل عادی که یکصد باب اتاق دارد حداقل بایست 70 نفر پرسنل داشته باشد. بدیهی است اینگونه تعدیل وحشتناک نارضایتی و خاطرات بسیار بدی را برای میهمانان بجا خواهد گذاشت و آسیب های جبران ناپذیر در بخش منابع انسانی را باعث خواهد شد. ( لذا چشم براه هستیم حقوق تولیدکنندگان خدمات رعایت شود )