که مهمترین آنها عبارتند از:
·
بررسی ظرفیتهای سرمایهگذاری مشترک با کشورهای همسایه و ارائه
گزارشهای فصلی به شورای عالی
·
بهرهگیری از مشاوران بینالمللی برای طراحی الگوهای تحولی و آسیبشناسی
عملکرد مناطق
·
بازنگری در فرآیند انتخاب مدیران مناطق آزاد بر اساس شاخصهای جدید
مدیریتی
·
ارزیابی دورهای عملکرد مناطق در تحقق مأموریتهای تولید و صادرات
·
تحلیل عملکرد مناطق ویژه بر اساس نوع مالکیت و دلایل کاهش صادرات
در بخش مهمی از این تصمیم، دولت با صراحت و تأکید ویژه، تمامی
دستگاههای اجرایی را مکلف کرده است که پیش از اتخاذ هرگونه تصمیم مرتبط با مناطق
آزاد، هماهنگی کامل و رسمی با دبیرخانه شورای عالی مناطق آزاد را انجام دهند. این
الزام، نهتنها یک دستور اداری، بلکه گامی راهبردی برای ایجاد انسجام نهادی،
جلوگیری از تصمیمات موازی و حفظ یکپارچگی سیاستگذاری در حوزه مناطق آزاد تلقی میشود.
این بند از مصوبه، بهعنوان یکی از پایههای تحول ساختاری، نقش
حیاتی در همافزایی بین دستگاهها و جلوگیری از تداخل مأموریتها دارد و نشاندهنده
آن است که دولت در مسیر بازمهندسی مدیریت مناطق آزاد، بر هماهنگی، شفافیت و تمرکز
تصمیمگیری تأکید ویژه دارد.
اقدامات جدید دولت، نشاندهنده عزم جدی برای تحول ساختاری در
مدیریت مناطق آزاد و بهرهگیری از تجارب موفق جهانی در مسیر حکمرانی اقتصادی نوین
است.