مسعود رهبری ضمن تقدیر از همت مجموعه میکامال در برگزاری رویدادهای فاخر فرهنگی و هنری و خداقوت به مهندس نادر کشتکار و مجموعه همکارانشان گفت: معاونت فرهنگی و اجتماعی سازمان منطقه آزاد کیش نه تنها با میکا بلکه هر مجموعه ای در کیش که آماده برگزاری رویدادهای فاخر فرهنگی و هنری باشد همکاری کامل خواهد داشت و خود را رقیب هیچ مجموعه ای احساس نمی کند و استقبال هم خواهد کرد. رهبری گفت: باعث افتخار است که تمام رویدادها و مراسم فرهنگی و هنری به دست بخش خصوصی انجام شود و ما مثل امروز بنشینیم و از برنامه ها لذت ببریم. معاون فرهنگی و اجتماعی سازمان منطقه آزاد کیش با بیان اینکه می خواهم به شخصیت پیامبراسلام در اندیشه مولانای بزرگ بپردازم چون به گمانم در تاریخ شعر و ادب ما هیچ شاعری به اندازه او جانش و زبانش سرشار از زبان پیامبر و عشق و  مهر به پیامبر نبوده است گفت: همه شعرای بعد از اسلام عموما در ابتدای آثارشان ارادتی به آستان پیامبر و اهل بیت داشتند و مولانا در مثنوی معنوی این سبک را رعایت نمی کند و مثنوی را با عرض ارادت به پیامبر شروع نمی کند اما در تمام شش دفتر مثنوی و دیوان شمس جا به جا رایحه نبوی حس می شود و نزدیک به 250 حدیث مثنوی از احادیث نبوی استخراج شده است .

رهبری افزود : وقتی که به موضوع پیامبر در آثار مولانا می پردازیم از یک جهت اوصاف کلی پیامبر مورد توجه است و وجه دیگر مربوط به پیامبر اسلام و حضرت محمد مصطفی در مثنوی معنوی است؛ در اوصاف کلی پیامبران اگر از دریچه مثنوی بنگریم می توانیم دریافتی که مولانا در اندیشه معنوی خود از پیامبران دارد و آن لطافتی که در این دریافت است به زیبایی ببینیم. تمثیل ماهی برای پیامبر نماد پر تکرار است که در مثنوی برای عرفا و اولیا و پیامبران بکار می رود گفت:" هست قرآن حال های انبیاء / ماهیان بحر پاک کبریا" ماهی تمام وجودش آب است و حیاتش را مدیون آب است.

 "ای دل من در هوایت همچو آب و ماهیان/ماهی جانم بمیرد گر بگردی یک زمان

 ماهیان را صبر نبود یک زمان بیرون آب/عاشقان را صبر نبود در فراق دلستان      

جان ماهی آب باشد صبر بی‌جان چون بود/چونک بی‌جان صبر نبود چون بود بی‌جان جان"

معاون فرهنگی و اجتماعی سازمان منطقه آزاد کیش گفت: رابطه بین پیامبر و ساحت الهی  در نگاه مولانا رابطه ماهی و دریاست و مولانا خودش را در انعکاس چنین معنویتی می بیند و اگر ما دیوان شمس و مثنوی رامطالعه کنیم سه محمد را آیینه وار روبروی هم می بینیم؛ محمد بلخی (خود مولانا)، محمد تبریزی (شمس) و محمد پیامبر که این ها در سه وجه اندیشه مولانا و جان مولانا باهم بده بستان دارند و آفتابی که در راس است  حضرت پیامبر مصطفی است و رسول آفتاب اشاره به رسول هر دو شمس دارد؛ پیامبر و آیینه آن شمس تبریزی است. برای فهم مثنوی و دیوان شمس باید به سراغ مقالات شمس  رفت و در تعامل بین مقالات شمس می توان مثنوی و دیوان شمس را بهتر فهمید.

"چو غلام آفتابم هم از آفتاب گویم                  نه شبم نه شب‌پرستم که حدیث خواب گویم       

 چو رسول آفتابم به طریق ترجمانی                   پنهان از او بپرسم به شما جواب گویم    

به قدم چو آفتابم به خرابه‌ها بتابم                            بگریزم از عمارت سخن خراب گویم                    

چو ز آفتاب زادم به خدا که کیقبادم                       نه به شب طلوع سازم نه ز ماهتاب گویم   "

رهبری بیان داشت: مولانا خدا را بی صورت می داند یعنی ساحتی که به زبان و بیان و تمثال نمی آید اما اگر بشود برای خدا در زمین تمثالی هم جست آن تمثال تنها محمد مصطفی است. مولانا پیامبر را قیامت حاضر می داند و می گوید نیازی به روز قیامت نیست؛   همین جا و در جان او انقلابی رخ خواهد داد که تبدیل به رستاخیرعینی خواهد شد و همین یعنی زاده شدن دوباره! ویژگی که مولانا به پیغمبر نسبت می دهد و زاده ثانی است یعنی خویش را بمیراند و خویشی جدیدی را رستاخیز می کند و ما نیز باید چنین کنیم.

"بهر این گفت آن رسول خوش‌پیام / رمز موتوا قبل موت یا کرام

هم‌چنانک مرده‌ام من قبل موت / زان طرف آورده‌ام این صیت و صوت

پس قیامت شو قیامت را ببین  / دیدن هر چیز را شرطست این"

و رهبری سخنان خود را در پایان به این عزل ختم کرد:

"هله پیوسته سرت سبز و لبت خندان باد/ هله پیوسته دل عشق ز تو شادان باد

غم پرستی که تو را بیند و شادی نکند/ همه سرزیر و سیه کاسه و سرگردان باد

چونک سرزیر شود توبه کند بازآید/ نیک و بد نیک شود دولت تو سلطان باد

نور احمد نهلد گبر و جهودی به جهان/ سایه دولت او بر همگان تابان باد

گمرهان را ز بیابان همه در راه آرد/ مصطفی بر ره حق تا به ابد رهبان باد"