با اطمینان و خوشحال و قوت قلب از این همه سخن خوب و آرزوهای بدست آورده میروی و بیشتر به کارهایت می پردازی و شادمان از چنین نگاههای روشنفکرانه و باز به رسانه ،اطمینان خاطر پیدا می کنی که با این شرایط و وعده ها می توانی کمی فقط کمی هم به وظایف اصلی رسانه ای ات بپردازی و از چیزی نگرانی نداشته باشی!

اما فقط کافی است شروع کنی و نقد کوتاهی بنویسی، موضوعی را بر اساس واقعیات موجود جامعه و نه رویاها و توهمات وبراساس منافع جامعه تجزیه و تحلیل کنی، دردی را بیان کنی و مطالبه ای را منتشر کنی !

زمین تا آسمان در آنچه شنیده ای و آنچه در عمل می بینی، فاصله احساس می کنی!

کافی است کلمه ای را حتی  بدون تغییر معنی و  مفهوم آن جابجا کرده باشی، یا چینش و ترتیب کلمات یک جمله را بر اساس منافع کلی تری برای جامعه و جزیره با تکیه بر دانش و تجربه خودت بدون اینکه دستخوش تغییر در مفهوم شود  جابجا کرده باشی ، اصلا شاید از سبک نگارش تو در چیدمان کلمات یک جمله خوششان نیامده باشد و.... و.... آنگاه است که نه تنها فاصله را احساس می کنی که با بدترین عبارات مواجه می شوی!

آنگاه است که تورا متهم به زیر پاگذاشتن شرف قلم و متهم به بی شرافتی می کنند....!

 آنگاه است که ماموریت و مسئولیت  تو در انتقاد و مطالبه گری و طرح مشکلات جامعه رنگ می بازد و شما می شوید:مغرض!

به هزاران هزار خدمت و فعالیت هایت کاری ندارند .به این حجم از فعالیت و خدمات رسانه ای و فرهنگی که روزانه تقدیم شهر می کنی کاری ندارند ! به صدها تیتر و خبر و عکس و گزارش  مفید و مثبت که کار کرده ای  و به جامعه امید تزریق کرده ای و.... و..... کاری ندارند .اصلا کاری ندارند و نمی پرسند شما این محصول فرهنگی روزانه که می تواند موجب عزت و آبروی هر شهری  باشد را روزانه چگونه و با چه مشقتی تولید وعرضه می کنی؟!برای چند نفردر این شهر ایجاد اشتغال کرده ای ؟!

اصلا چگونه توانسته ای یک محصول تولیدی فرهنگی را با این همه مشکلات و معضلات و فراز و نشیب های اقتصادی موجود در جامعه با حداقل پشتوانه های مالی سرپا نگهداری !

اصلا کاری به این ندارند که تو روزانه چه حجم از خدمات فرهنگی و رسانه ای را به مردم شهرت عرضه میداری و در این ایامی که این همه توصیه به مطالعه و کتابخوانی و توسعه فعالیت های فرهنگی می شود کار تو چقدر می تواند مفید و موثر باشد و سهم تو در این میان چیست و چگونه باید حمایت شوی!

اصلا کاری ندارند تو در این گستره پهنه چندین هزار نفری مخاطبینی  داری و تامین نظرات و خواسته های آنها  هم برایت مهم است ! و خیلی از این مخاطبین "خبرهای  مدیران" را دوست ندارند و برای تامین نیاز آنها گاها باید خارج از محدوده خبرهای رسمی و روزمره  قلم بزنی!

کاری ندارند شبکه توزیع گسترده ات در این شهر از هم پراکنده در نقطه نقطه جزیره چگونه هر روز فعالیت می کند و چگونه محصول کار روزانه ات را هر  روز بدست مخاطبین می رساند.

اصلا کاری ندارند تو با این همه هزینه های کمرشکن برای تولید روزانه محصولت که حتی بسیاری از روزنامه های پایتخت با گستره حمایتی به اندازه یک کشوراز فعالیت پا پس کشیده اند، تو در این شهر کوچک چگونه دوام آورده ای و چه میکنی و روپا هستی !

کاری ندارند تو با همین محصول روزانه ات عامل و مسبب چه رویدادها و روایت سازیهای بزرگ و مهم و تاریخ سازی  در این شهر کوچک بوده ای !

تو با این روزنامه در این شهر استادیوم فوتبال ساخته ای ! تیم ملی به کیش آورده ای ، فوتبال شهر را با تشکیل تیم های متعدد فوتبال توسعه داده ای و...و..... ( اینها فقط یک مثال فقط در حوزه فوتبال است)

اما امروز 17 مرداد است . امروز تو عزیز هستی!

برایت مراسم می گیرند ، دعوت می شوی ،کارت هدیه می گیری و.....

آری ! تو امروز عزیز هستی !

اما کاش بجای تجلیل از تو فقط در این یک  روز ، قبول می کردند و قبول داشتند واقعا کار تو چیزدیگری است ، کار آنها یک چیز دیگر ! و حقیقتا برای پیشرفت و توسعه  و پرواز جامعه  به سوی خوشبختی این دو بال مکمل یکدیگرند.

قبول می کردند یک مدیر  حتی اگر خود رسانه ای  هم باشد وقتی در جایگاه یک مدیر قرار می گیرد باید پاسخگو باشد نه پرسشگر! و اگر پرسشگری را دوست دارد صندلی مدیریت را رها کند  بیاید اینوردر میدان پرسشگری!

امید است در فصل جدید حکمرانی در کشور شرایط سیاسی و اجتماعی  به سوی فراهم آورده شدن فضای فعالیت های  رسانه ای به سمت و سویی واقعی شکل بگیرد تا رسانه ها بتوانند در فضایی شفاف و آزاد در انجام رسالت خود در خدمت به توسعه و تعالی جامعه ایفاء وظیفه داشته باشند.